Choroby autoimmunizacyjne, nazywane również autoimmunologicznymi, to grupa schorzeń, w których układ odpornościowy błędnie rozpoznaje komórki i tkanki własnego organizmu jako obce i zaczyna je atakować. Prowadzi to do stanu zapalnego i uszkodzenia tkanek, co może powodować różnorodne objawy, w zależności od tego, który narząd lub układ jest zaatakowany. Niektóre schorzenia są ograniczone do pojedynczych narządów, inne zaś mogą obejmować całe układy. Dokładna przyczyna chorób autoimmunologicznych nie jest do końca poznana. Uważa się, że jest to wynik połączenia czynników genetycznych, środowiskowych, hormonalnych i infekcyjnych.

Objawy chorób autoimmunologicznych zmieniają się w zależności od tego, w obrębie których narządów toczy się proces chorobowy. Do najczęstszych symptomów należą:

• bóle mięśni i stawów
• nasilona męczliwość
• osłabienie
• złe samopoczucie
• gorączka / stan podgorączkowy
• problemy skórne, np. wysypka

Rozpoznanie choroby autoimmunologicznej może stanowić wyzwanie, ponieważ zgłaszane przez pacjenta symptomy mogą być różnorodne ze względu na zróżnicowaną charakterystykę chorób z tej grupy. Dodatkowo, towarzyszące chorobom autoimmunologicznym objawy nie są charakterystyczne wyłącznie dla nich, w związku z tym mogą być one błędnie interpretowane jako symptomy innych schorzeń.

Diagnostyka chorób autoimmunizacyjnych wymaga dokładnej analizy symptomów klinicznych i wyników badań, w tym laboratoryjnych. Kluczowym elementem diagnostyki chorób autoimmunologicznych jest badanie autoprzeciwciał.

Leczenie chorób autoimmunologicznych ma na celu złagodzenie objawów i zapobiegnięcie dalszym uszkodzeniom tkanek. Stosowane są różne metody leczenia, w tym:

• leki przeciwzapalne, immunosupresyjne
• leczenie biologiczne
• odpowiednio dostosowana dieta oraz rehabilitacja

Rokowanie w chorobach autoimmunologicznych zależy od rodzaju choroby i stopnia zaawansowania. Wiele chorób autoimmunologicznych można skutecznie leczyć, a pacjenci mogą prowadzić normalne życie.