Zespół antyfosfolipidowy jest układową chorobą autoimmunologiczną przebiegającą z obecnością przeciwciał przeciwko fosfolipidom. APS dzielimy na: pierwotny (pAPS) i wtórny (sAPS). W obu przypadkach dochodzi do produkcji przeciwciał antyfosfolipidowych. Wtórny APS jest najczęściej skutkiem choroby reumatycznej (np. tocznia układowego, SLE). Pierwotnemu APS nie towarzyszy inna choroba. Około 1% pacjentów cierpi z powodu najcięższej, wielonarządowej postaci, tzw. katastroficznego zespołu antyfosfolipidowego (cAPS).
Klasyczne objawy APS to skłonność do zakrzepic oraz komplikacji położniczych. Niedrożność naczyń może dotyczyć żył oraz tętnic w obrębie każdej tkanki i dowolnego narządu. Tak duża liczba różnych naczyń, w których może dojść do zakrzepicy, tłumaczy różnorodność klinicznych objawów w przebiegu APS.
APS u kobiet ciężarnych jest związany ze zwiększonym ryzykiem komplikacji, takich jak spontaniczne poronienia czy przedwczesne porody. W przypadku wystąpienia nawracających poronień o nieznanym podłożu należy rozważyć APS jako możliwy powód powikłań.
Zespół antyfosfolipidowy dzielimy na: pierwotny (pAPS) i wtórny (sAPS). W obu przypadkach dochodzi do produkcji przeciwciał antyfosfolipidowych. Wtórny APS jest najczęściej skutkiem choroby reumatycznej (np. tocznia układowego, SLE). Pierwotnemu APS nie towarzyszy inna choroba. Około 1% pacjentów cierpi z powodu najcięższej, wielonarządowej postaci, tzw. katastroficznego zespołu antyfosfolipidowego (cAPS).
Zgodnie z wytycznymi (Lakos et al., 2012) APS może być potwierdzony, jeśli spełnione jest przynajmniej jedno z kryteriów serologicznych oraz jedno z kryteriów klinicznych. W przypadku badań serologicznych, mających na celu wykrycie przeciwciał przeciwko krdiolipinie, ważne jest potwierdzenie utrzymywania się ich poziomu poprzez ponowne wykonanie badań po 12 tygodniach.
Kryteria diagnostyczne zespołu antyfosfolipidowego:
Kryteria kliniczne – objawy | Kryteria serologiczne – badania laboratoryjne |
|
|
Opracowanie: Katarzyna Buska i Marek Łaszyn