Choroba Hashimoto jest chorobą zapalną tarczycy przebiegającą z obecnością przeciwciał przeciwko tyreoperoksydazie (anty-TPO) i tyreoglobulinie (anty-TG). Wyróżnia się dwie postacie kliniczne choroby: z wolem, dochodzi wówczas do powiększenia tarczycy oraz zanikową, kiedy na skutek zniszczenia, tarczyca staję się coraz mniejsza.
Choroba Hashimoto jest obecnie najczęściej występującym typem zapalenia tarczycy i najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy. Kluczową rolę w rozwoju choroby ogrywają zaburzenia odpowiedzi immunologicznej. Zaskakujące jest to, że u > 90% pacjentów z obecnością przeciwciał anty-TPO i anty-TG obserwuje się również przeciwciała blokujące receptor TSH (ich udział w patogenezie jest jednak niejednoznaczny).
Choroba może występować z wolem, prawidłową objętością tarczycy lub przyjąć postać zanikową. W pierwszym przypadku stwierdza się niebolesne powiększenie gruczołu tarczycy. Wszystkie postacie mogą przebiegać z niedoczynnością tarczycy jawną lub subkliniczną (utajoną).
Autoprzeciwciała w przebiegu choroby Hashimoto:
Badania specjalistyczne – oznaczenie autoprzeciwciał | |
Autoprzeciwciała | Rodzaj badania |
anty-TPO | specjalistyczne |
anty-TG | specjalistyczne |
anty-TSHr (TRAb) | specjalistyczne |
Opracowanie: Patryk Matuszek i Magdalena Ratajczak