Znajdź laboratorium wykonujące BADANIE AUTOPRZECIWCIAŁ
Reumatologia
Dermatologia
Gastroenterologia
Endokrynologia
Nefrologia
Niepłodność
Hepatologia
Cukrzyca ciążowa, tak jak cukrzyca o podłożu autoimmunologicznym, jest spowodowana zaburzeniami gospodarki węglowodanowej. Objawia się hiperglikemią, czyli podwyższonym poziomem glukozy we krwi. Najczęściej ustępuje po okresie ciąży, ale znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 1 i 2 w przyszłości.
Cukrzyca ciążowa pojawia się u dotąd zdrowych kobiet, które nie chorowały nigdy na cukrzycę. Za główną przyczynę cukrzycy ciążowej uznaje się zmiany hormonalne związane z ciążą. Niezbędne do prawidłowego rozwoju dziecka i przebiegu ciąży hormony zwiększają swoje stężenie w organizmie, jednocześnie mogąc powodować insulinooporność, czyli małą wrażliwość tkanek na insulinę. Do tego typu hormonów zaliczane są: estrogen, prolaktyna, progesteron, a także laktogen łożyskowy. Mimo że zjawisko cukrzycy ciążowej jest dość powszechne, do tej pory nie ustalono jednoznacznie, dlaczego u części kobiet się ona pojawia, wskazano natomiast szereg czynników, które mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia tej choroby.
Cukrzyca ciążowa zazwyczaj ustępuje po urodzeniu dziecka, jednak u niektórych pacjentek może w przyszłości rozwinąć się w cukrzycę typu 1 lub 2. Cukrzycę ciążową można zatem traktować jako sygnał do obserwacji zdrowia kobiety, która wykazuje predyspozycje do pojawienia się groźnych dla zdrowia następstw tego schorzenia. Z pewnością jednym z czynników odpowiedzialnych za rozwój cukrzycy są uwarunkowania genetyczne, ale istnieją również czynniki środowiskowe, które mają szczególny wpływ na wystąpienie cukrzycy w przyszłości. Można do nich zaliczyć: 1) wiek powyżej 35 lat, 2) BMI większe niż 30, 3) nadciśnienie tętnicze, 4) urodzenie w przeszłości dziecka o masie powyżej 4 kg, 5) wcześniejsze poronienia, 6) zespół policystycznych jajników.
Podczas tegorocznego Europejskiego Kongresu Endokrynologicznego (European Congress of Endocrinology) zostały zaprezentowane wyniki badań nad cukrzycą ciążową i jej związkiem z cukrzycą o podłożu autoimmunologicznym. Doktor Kaisu Luiro ze Szpitala Uniwersyteckiego w Helsinkach przebadała 391 kobiet, które urodziły w latach 1984–1994 i u których została zdiagnozowana cukrzyca podczas ciąży. Kolejna obserwacja odbyła się w latach 2012–2013 (średni czas obserwacji wynosił 23 lata, co czyni ją najdłuższym do tej pory tego typu badaniem). Wyniki badań były następujące:
Wyniki badań wskazują, że testy w kierunku autoprzeciwciał specyficznych dla cukrzycy powinno się rozważyć u kobiet ciężarnych zmagających się z cukrzycą ciążową. Ze względu na wartość prognostyczną autoprzeciwciał po otrzymaniu wyniku dodatniego możliwe będzie wczesne wdrożenie środków mających na celu ograniczenie rozwoju cukrzycy.
„Silny związek pomiędzy kobietami cierpiącymi na cukrzycę ciążową a kobietami, u których cukrzyca typu 1 i 2 występuje w późniejszym życiu, sugeruje, że ciężarne powinny otrzymywać skierowania na bardziej szczegółowe badania określające poziom ryzyka. Ponadto aktualnie trwają prace nad dokładniejszymi modelami przewidywania, które mają dać bardziej konkretną sugestię, kto powinien poddać się testom podczas ciąży” – powiedziała dr Kaisu Luiro.
Cukrzyca stanowi coraz poważniejszy problem o zasięgu globalnym. Liczba chorych na całym świecie sukcesywnie rośnie. WHO nazywa ją epidemią XXI wieku. Z tego względu bardzo ważne jest prowadzenie szeroko zakrojonych badań dotyczących tego schorzenia oraz wczesne monitorowanie osób, u których występuje ryzyko cukrzycy, w tym kobiet z cukrzycą ciążową.
Literatura:
Dodaj komentarz