Znajdź laboratorium wykonujące BADANIE AUTOPRZECIWCIAŁ
Reumatologia
Dermatologia
Gastroenterologia
Endokrynologia
Nefrologia
Niepłodność
Hepatologia
Funkcją układu odpornościowego (immunologicznego) jest ochrona organizmu przed patogenami, np. bakteriami, wirusami, grzybami, pierwotniakami i toksynami. Odbywa się to m.in. poprzez produkcję przeciwciał – białek, które potrafią rozpoznać czynnik chorobotwórczy i go zniszczyć. Dzięki sprawnie funkcjonującemu układowi odpornościowemu jesteśmy w stanie samodzielnie zwalczyć różnego rodzaju zakażenia.
Czasami jednak układ odpornościowy „myli się” i identyfikuje tkanki własnego organizmu jako obce. Dochodzi wówczas do produkcji przeciwciał, zwanych autoprzeciwciałami, które atakują zdrowe komórki, tkanki i narządy. Takie zaburzenia układu immunologicznego mogą prowadzić do rozwoju choroby autoimmunologicznej.
Choroby autoimmunologiczne mają różne oblicza. Czasem zajmują cały organizm, czasem tylko jeden organ. Należą do nich m.in.: reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy, zapalenia naczyń, choroby Gravesa-Basedowa i Hashimoto, cukrzyca insulinozależna oraz choroby pęcherzowe skóry.
Przeciwciała przeciwjądrowe (ang. antinuclear antibodies, ANA) stanowią najszerszą i najczęściej badaną grupę autoprzeciwciał. Według definicji ANA to autoprzeciwciała skierowane przeciwko stałym i rozpuszczalnym antygenom jądra komórkowego i cytoplazmy. Ocena przeciwciał przeciwjądrowych jest kluczowym elementem diagnostyki chorób układowych tkanki łącznej, do których zaliczamy m.in.: toczeń rumieniowaty układowy, twardzinę układową, mieszaną chorobę tkanki łącznej, zespół Sjögrena i miopatie zapalne. Oznaczanie ANA umożliwia nie tylko diagnozowanie tych chorób, ale często również monitorowanie ich aktywności i prognozowanie wystąpienia choroby w przyszłości. Swoiste przeciwciała ANA mogą być obecne we krwi pacjenta przed pojawieniem się objawów chorobowych i w pewnych sytuacjach stanowią źródło informacji na temat wystąpienia danej choroby bądź powikłań z nią związanych.
Etiologia większości chorób autoimmunologicznych nie jest znana. Wiadomo, że na jej rozwój mogą wpływać czynniki środowiskowe, infekcyjne i genetyczne. W ostatnich latach zanotowano gwałtowny wzrost zachorowalności na choroby autoimmunizacyjne, dlatego też uważa się, że czynniki środowiskowe, takie jak stres, dieta, stosowane leki i stan zanieczyszczenia środowiska, mogą mieć istotny wpływ na coraz częstsze występowanie tych chorób. W wielu ośrodkach naukowych na świecie prowadzone są rozległe badania mające na celu zrozumienie genetycznych i środowiskowych czynników ryzyka rozwoju chorób autoimmunologicznych. Poznanie mechanizmów rozwoju autoagresji może pomóc zminimalizować ekspozycję osób z grup ryzyka na szkodliwe czynniki środowiskowe i ochronić je przed rozwojem choroby.
Dodaj komentarz