Układowe choroby tkanki łącznej (Connective tissue diseases, CTDs) to grupa schorzeń o podłożu autoimmunologicznym. Choroba atakuje początkowo tkankę łączną znajdującą się w stawach, mięśniach, skórze czy naczyniach krwionośnych – w efekcie dochodzi do zaburzeń wielonarządowych.
Według podziału chorób reumatycznych opartego na klasyfikacji American Rheumatism Association (ARA) do układowych chorób tkanki łącznej należą:
Nie istnieją testy określające zagrożenie chorobami autoagresywnymi. W ostatnich latach rozpoznano geny o istotnym znaczeniu głównie dla występowania reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS), łuszczycowego zapalenia stawów (ŁZS) i zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa (ZZSK).
Jednym z elementów niezbędnych do postawienia diagnozy jest badanie autoprzeciwciał występujących u pacjenta oraz ich miana (poziomu). We krwi zdrowych osób również mogą występować autoprzeciwciała, ale na znacznie niższym poziomie niż u osób chorych.
Opracowanie: Patryk Matuszek i Katarzyna Buska