Toczeń w praktyce laboratoryjnej [VIDEO]

Toczeń rumieniowaty układowy  należy do chorób układowych  tkanki łącznej. Do rozwoju tocznia dochodzi na skutek nieprawidłowego działania układu odpornościowego i błędnego rozpoznania własnych komórek organizmu jako obcych. Na skutek rozwoju reakcji autoimmunizacyjnej dochodzi m.in. do wytworzenia autoprzeciwciał, które atakują tkanki czy narządy, a następnie zaburzają ich funkcjonowanie. W wielu przypadkach zmiany zapalne są rozsiane po organizmie i dotyczą m.in. nerek, serca, płuc oraz mózgu. Szacuje się, że na toczeń choruje blisko 5 mln ludzi na świecie, ale dokładna liczba chorych nie jest znana. Kobiety chorują znacznie częściej niż mężczyźni i stanowią około 90% wszystkich chorych.

Trudne rozpoznanie

Toczeń  jest chorobą bardzo podstępną, dającą niespecyficzne objawy, w związku z tym jego rozpoznanie jest czasami bardzo trudne. Podobnie jest w przypadku nakładających się jednostek chorobowych, np. zespołu antyfosfolipidowego i tocznia neuropsychiatrycznego. O zaskakujących przypadkach diagnostycznych rozmawiamy z Panią Docent Joanną Natorską z Krakowskiego Szpitala Specjalistycznego im. Jana Pawła II.

Ciekawe przypadki diagnostyczne: toczeń trzewny w praktyce laboratoryjnej (VIDEO):

0:25 Od jak dawna zajmuje się Pani autoimmunologią i jak wyglądała Pani ścieżka zawodowa?

1:17 Z jakimi oddziałami współpracuje Pani laboratorium? Lekarze jakich specjalizacji najczęściej kierują do Pani pacjentów?

2:08 Co ceni Pani najbardziej we współpracy z lekarzami? Z jakimi trudnościami się Pani spotyka?

3:12 W jaki sposób pacjenci zyskują na ścisłej współpracy pomiędzy lekarzem a diagnostą?

4:20 Czy mogłaby się Pani podzielić z nami ciekawymi przypadkami diagnostycznymi, dotyczącymi np. tocznia trzewnego?

8:33 Czym jest toczeń neuropsychiatryczny i jak często występuje?

12:04 Czy spotkała się Pani z przypadkiem nakładania chorób o podłożu infekcyjnym i autoimmunizacyjnym?

15:02 Schorzenia o podłożu autoimmunizacyjnym diagnozowane są w ostatnich latach coraz częściej. Co Pani zdaniem stanowi największą trudność w postawieniu właściwej diagnozy?